Świadczenie urlopowe to rodzaj dodatku finansowego do stałego wynagrodzenia, przyznawany na czas wypoczynku pracownika. Traktowany jako przychód, podlega nie tylko opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych i (po przekroczeniu pewnej wysokości) oskładkowaniu w ramach ZUS-u, ale także ewentualnemu zajęciu komorniczemu.
ŚWIADCZENIE URLOPOWE A KOMORNIK
Artykuł 87. Kodeksu Pracy określa zasady dokonywania potrąceń komorniczych z wynagrodzenia. W praktyce sądowej, wynagrodzeniem pracownika określa się nie tylko stałą pensję, ale również dodatki przyznawane z tytułu świadczenia pracy, takie jak nagrody, premie, ekwiwalenty oraz środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w tym coroczne dopłaty do urlopu.
W myśl obowiązujących przepisów, częściowa ochrona przed zajęciem komorniczym dotyczy wyłącznie comiesięcznej wypłaty, natomiast świadczenia w ramach ZFŚS podlegają egzekucji w całości. Kwota dopłaty do wypoczynku pracownika nie stanowi wynagrodzenia zasadniczego, przez co nie można zastosować wobec niej limitu potrąceń typowego dla stałej pensji, a określonego w przepisach Kodeksu Pracy.
Komornik, któremu zlecono zajęcie środków finansowych dłużnika, rozpocznie egzekucję od wpłat z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ustawa, definiując kwoty wolne od potrąceń, w żadnym stopniu nie chroni dodatku urlopowego przed egzekucją komorniczą. Zasada ta dotyczy przede wszystkim standardowych świadczeń urlopowych przyznawanych osobom zatrudnionym w danym przedsiębiorstwie na umowę o pracę.
Podstawę prawną regulującą kwestie zajęcia komornika dopłat do wypoczynku pracownika stanowi art. 87 Ustawy z dnia 26 czerwca 1974r.- Kodeks Pracy, oraz Ustawa z dnia 4 marca 1994r. o ZFŚS.
Potrącenia komornicze mają charakter przymusowy. Urzędnik, na mocy wyroku sądowego, zajmuje przydzielone pracownikowi świadczenia na poczet zadłużenia. Ponadto, przepisy określają kolejność dokonywania potrąceń na rzecz spłaty należności wobec wierzycieli.
Wczasy pod gruszą różnią się od świadczeń urlopowych zasadami przydzielania. O środki z tego tytułu mogą ubiegać się jedynie osoby o trudnej sytuacji materialnej, zaś standardowe dodatki urlopowe przyznawane są każdemu pracownikowi bez względu na jego kondycję finansową. Różne jest także postępowanie w przypadku wyroku sądowego nakazującego egzekucję komorniczą na poczet spłaty wierzycieli. W myśl obowiązujących przepisów, z wczasów pod gruszą finansowanych z funduszu socjalnego, nie można dokonywać egzekucji niealimentacyjnej, choć prawo przewiduje możliwość potrąceń alimentacyjnych.
Kodeks Pracy nie definiuje jednoznacznie pojęcia „wynagrodzenie za pracę” podlegającego egzekucji. Zatem ostateczna decyzja zależy od interpretacji tego terminu przez sędziego. W praktyce zazwyczaj wszelkie dodatkowe świadczenia wpływające na konto pracownika kwalifikowane są jako składniki wynagrodzenia podlegające zajęciu komorniczemu.
