Warning: file_put_contents(): Only 0 of 7758 bytes written, possibly out of free disk space in /home/uov/public_html/rak.waw.pl/wp-content/plugins/comet-cache/src/includes/traits/Plugin/InstallUtils.php on line 349
Emigranci z Polski - przywileje i obowiązki w pracy za granicą 2018

Polak pracujący w Unii Europejskiej – prawa i obowiązki

[Głosów:1    Średnia:4/5]

praca za granicą zakaz dyskryminacji równe traktowanieUnia Europejska gwarantuje cztery podstawowe wolności swojego rynku wewnętrznego. Oprócz swobodnego przepływu kapitału, towarów i usług istnieje również swobodny przepływ pracowników. Z tej właśnie swobody mogą korzystać osoby posiadające prawo do tworzenia przedsiębiorstw, świadczące usługi na terenie krajów członkowskich Unii Europejskiej oraz pracownicy najemni.

Pracownikiem najemnym staje się każda osoba zatrudniona w kraju UE, niezależnie od charakteru podpisanej umowy. Istnieje więc możliwość uzyskania zatrudnienia w pracach sezonowych, jak również i kontaktów na dłuższy czasu. Niektóre z krajów Unii nie otworzyły jeszcze jednak w pełni swoich rynków pracy dla naszych rodaków. Fakt ten argumentują chęcią ochrony własnych obywateli przez gwałtownym wzrostem bezrobocia. W takich przypadkach zastosowane zostały tzw. okresy przejściowe, które na czas oczekiwania na możliwość swobodnego podjęcia zatrudnienia na terenie danego kraju, gwarantują równe prawa do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych jak swoim obywatelom.
RÓWNE TRAKTOWANIE W PRACY

Prawo Unii Europejskiej zapewnia pracownikom emigrującym , jak również i ich rodzinom szereg uprawnień i dotacji unijnych. Niedozwolone są przejawy jakiejkolwiek dyskryminacji ze względu na przynależność narodową pomiędzy obywatelami krajów członkowskich. Zakaz ten dotyczy wszystkich warunków pracy i zatrudnienia – przede wszystkim w sprawach wynagrodzeń, zwolnień z pracy , a także w razie jej utraty możliwość ponownego zatrudnienia. Równe praca emigrantów dotyczą także w aspekcie korzystania z instytucji pośredniczych.

Swoboda przemieszczania się pracowników polega na prawie do opuszczania kraju ojczystego oraz udania się do innego państwa członkowskiego i zamieszkania tam na jego terenie aż do momentu zakończenia kontraktu. Ponadto kraje należące do UE nie mogą wymagać od emigrantów z krajów członkowskich wiz wyjazdowych ani żadnych równorzędnych dokumentów.

Jedynym dokumentem obowiązujący danego emigranta jest jakikolwiek ważny dowód tożsamości. Może nim być zarówno dowód osobisty jak i paszport oraz prawo jazdy. Do stałego pobytu w takim państwie uprawnieni są wszyscy pracownicy, którzy osiągnęli wiek emerytalny oraz przepracowali w danym kraju co najmniej rok i zamieszkiwali tam ponad trzy lata.

 

KURSY I SZKOLENIA FINANSOWANE PRZEZ UNIĘ EUROPEJSKĄ

Kolejną bardzo istotną kwestią jest prawo do szkolenia zawodowego dla każdego pracownika UE. Warunki dostępu do szkolenia nie mogą także doprowadzić do jakiejkolwiek dyskryminacji ze względu na posiadane obywatelstwo. Kraje unijne zapewniają jeszcze jednakowe prawa i traktowanie w pracy mężczyzn i kobiet. Dotyczy to przede wszystkim dostępu do zatrudnienia, wynagrodzenia, warunków pracy, ubezpieczeń socjalnych i zdrowotnych, kształcenia, szkolenia zawodowego oraz przebiegu kariery zawodowej.

Zgodnie z zapisem przyjętym w Karcie Podstawowych Praw socjalnych Pracowników, każda praca powinna być wynagradzana w sposób sprawiedliwy. Każde państwo członkowskie ma obowiązek do prawnego umożliwienia dochodzenia swoich racji danemu pracownikowi, który mógłby poczuć się pokrzywdzony z powodu niezastosowania zasady sprawiedliwego wynagrodzenia za wykonaną pracę. Istnieje również zobowiązanie do przeciwdziałania zwolnieniom z pracy spowodowanych krytyką praktyk dyskryminacyjnych w poszczególnych firmach.

UBEZPIECZENIA SPOŁECZNE, ZDROWOTNE I PRAWO DO EMERYTURY

Czas przepracowany w trakcie trwania legalnej umowy w każdym z państw UE jest wliczany do podstawy wymiaru emerytury na takich samych zasadach jak w przypadku obywateli danego kraju. Ubezpieczenia społeczne natomiast składają się z kilku elementów. Każdy legalnie pracujący na terenie UE polski obywatel ma prawo do świadczeń chorobowych. W przypadku związków małżeńskich jego żona ma zagwarantowana świadczenia macierzyńskie. Ponadto prawa takie dotyczą także odszkodowań za wypadki przy pracy i choroby zawodowe, wypłacania zasiłków dla bezrobotnych oraz rodzinnych i pogrzebowych. Wysokość takich świadczeń socjalnych regulują przepisy konkretnych państw członkowskich.

DLACZEGO POLSKIE UPRAWNIENIA ZAWODOWE NIE SĄ RESPEKTOWANE W UNII?
Inaczej wygląda sprawa z uznawaniem polskich kwalifikacji zawodowych. W większości przypadków jest to zależne od decyzji pracodawcy. Istnieje wiele zawodów, w których podjęcie pracy na terenie UE wymaga z mocy prawnej posiadania odpowiedniego dokumentu (licencji) wystawionego w danym kraju. Polskie odpowiedniki z reguły nie są uznawane. Istnieją jednak wyjątki i stanowią je zawody takie jak : lekarz, dentysta, aptekarz, weterynarz, pielęgniarka, położna oraz architekt. Polak mieszkający w UE może również otrzymać dotację na założenie własnej działalności na terenie Unii.

Uznawanie kwalifikacji we wszystkich pozostałych zawodach następuje w ramach ogólnego systemu uznawania kwalifikacji zawodowych. Stanowią je odpowiednie dyrektywy. Są nimi 89/48/ ECC, 92/51/ EEC oraz 99/42/ EC. W ramach systemu zakłada się, ze osoba posiadająca pełne kwalifikacje do wykonywania danego zawodu w swoim kraju jest również odpowiednio przygotowana do wykonywania tego samego zawodu na terenie innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

0
0



Dodaj komentarz